teckelblog

Morgen, 17 april, gaat Ylva naar de tandarts. Wat er nog over is van haar gebit sinds het voorgaande tandartsbezoek (zie hier) moet gereinigd worden. Als het al nodig is mag er niet meer dan één element getrokken worden na overleg.
Ze is als eerste om 9 uur aan de beurt, we mogen bij haar blijven tot ze onder zeil is.

Met Ylva gaat het goed, ze is vrolijk, springt weer op de bank ( helaas), wat ze een tijd niet deed.
Ze heeft weer haar gekke momenten dat ze heen en weer, soms uit de bocht vliegend, de kamer doorsjeest van gekkigheid en blijdschap.

 16 april moet ze naar de tandarts voor – in ieder geval – gebitsreiniging.

Afgelopen zaterdag…baasje was jarig….kwamen wat dochters met hond(en).
Ook dat ging goed.
De “grote” hond: Pojke, werd zonder angst of agressie door de andere honden en omgekeerd ook, meteen weer geaccepteerd.
Pojke, Neta en Siggy zijn “ buitenlandertjes” en die zijn vaak als pup niet gesocialiseerd, ook deze drie niet. Ze zien  elkaar niet vaak, maar desondanks gedroegen ze zich voorbeeldig.
Ylva is wel erg moeilijk , ook al is zij geen zwerfhond geweest. Zij zat in een hok bij andere pups, zonder moeder. Dus bij een grote fokker.
We hebben veel bereikt met Ylva. Het is sowieso een wonder dat het zo goed ging.
Misschien hielp het dat Pojke een reu is, de andere drie zijn teefjes die elkaar redelijk goed kennen.

Het was een heftig dagje voor Ylva. Eerst kwam “zomaar” dochter met haar twee buitenlandertjes binnen. Opwinding…Zo bijzonder, want Ylva is voor veel honden bang. Kennelijk voelt ze aan dat deze hondjes geen kwaad kunnen. Ze zijn getraumatiseerd  naar Nederland gekomen, houden niet van mensen, maar honden kunnen er mee door. Ze negeren elkaar. Spelen was en is er niet echt bij, maar er is dus rust in de tent.

Om 13 uur hadden we een kennismakingsgesprek met de, voor ons, nieuwe tandarts. Zij bekeek Ylva’s gebitje en constateerde dat de, nog overgebleven, elementen onder de tandsteen zitten (zie “Ylva en de hondentandarts” ) Om te zien hoe alles erbij staat, moet dat eerst verwijderd worden. Ylva mocht vrij door de ruimte daar lopen en zij vertelde over mogelijkheden vooral ivm narcose ( ze had de verhalen over Ylva goed gelezen).
Er is de gewone narcose, waar wij bang voor zijn, zeker als die te lang duurt, maar er is ook een alternatieve, minder heftige vorm van narcotiseren.Na haar verhaal spraken we af dat we alles thuis zouden overwegen. 
Op weg naar buiten moesten we langs een grote boxer die met baas zat te wachten op zijn beurt bij de tandarts. Boxer en Ylva waren zo onder de indruk van de situatie dat we konden passeren zonder dat er een kik gegeven werd! Gewoon voor Ylva is: hoe groter de
Ik bietste nog snel, bij de receptie, een paar snoepjes mee voor Ylva, die meteen in haar bekkie verdwenen. Whoopi heeft dat nooit gedaan. Pas buiten, weg van de kliniek, nam ze haar snoepjes.
Tsja, we overwegen nu om Ylva’s gebitje toch maar, onder speciale narcose, te laten reinigen. Na de ellende bij de vorige dierentandarts, met te lange narcose, die de helft van haar gebitje trok, mochten wij nooit meer in haar bekkie kijken. Dus konden we ook haar gebitje, of wat er van over was, niet meer poetsen. Veel keus hebben we denk ik niet. Dus als dit goed gaat, dan laten we de tandarts dat maar vaker doen.

Vervolg op Ylva en de vampieren.
Gisteravond de uitslag van het bloedonderzoek gekregen:

“………
De bloeduitslag van Ylva heeft geen afwijkingen laten zien.

Mocht u overwegen om toch het gebit te laten behandelen door onze nieuwe tandarts dan zou ik u graag willen uitnodigen om gratis en vrijblijvend kennis met haar te maken. Dit zou kunnen op een woensdag om 13.00 uur of donderdag 6 maart om 13.00 uur. Laat u ons nog even weten of dat u hier interesse in heeft dan kunnen wij die afspraak in de agenda zetten.
………………”

Voor ruim 200 euro weten we nu dat Ylva niet iets simpels onder de leden heeft, maar dat haar gebit weer aandacht behoeft. We vragen ons af of het bij één kies blijft of dat het een nieuwe slachtpartij onder haar tanden en kiezen wordt, met het risico van een zware narcose en forse kosten en of dat wel wenselijk is, vooral gezien haar leeftijd. De alternatieven, niet behandelen (met mogelijk pijn} of euthanasie, schrikken ons ook af. Wat is wijsheid?

Vandaag met Ylva naar de dierenarts geweest, als vervolg op het urineonderzoek (zie ook: Ylva weer wat onder de leden?)
Op de onderzoektafel kwamen, behalve gebitsproblemen (ontstekingen), geen verontrustende zaken aan het licht. Dan toch maar bloedonderzoek om verborgen gebreken uit te sluiten.

Een geschikt bloedvat om bloed af te nemen was gauw gevonden. Maar tot twee keer toe liet Ylva de prik nog gebeuren, om zich vervolgens zo heftig te weren dat de naald er weer uitschoot.

Het bloedmonster wordt doorgestuurd naar een laboratorium.Afgesproken is dat de uitslag doorgemaild wordt. Afhankelijk daarvan kunnen we besluiten wat er moet gebeuren.

Al een tijdje plast Ylva veel, de laatste paar dagen meer en vaker dan normaal voor haar, dus met moeite eindelijk een klein plasje op kunnen vangen en dat naar de dierenarts gebracht.
 Dit nadat ze in de kamer had geplast, want dat gebeurt zo goed als nooit, ze is heel zindelijk.

Dat opvangen van urine is op zich is al een kunst.

Zonet, dinsdagavond 18 februari, werden we gebeld door de dierenarts.
Niets gevonden, het enige: nogal dunne, ( lichtgekleurde) urine, dus willen ze kijken of er misschien wat anders aan de hand is.
Morgenvroeg om 10.50 moeten we dus naar de dierenarts met Ylva,
Wordt vervolgd…..

Ons teckeltje wordt nu toch echt oud.
Er valt weinig nieuws over haar te vertellen, maar…soms…bedenkt ze toch weer iets nieuws.

Ylva is in de verhuismodus.
Ze heeft meerdere plekjes in de kamer:
I. een kussen, met vachtje er overheen….daarvandaan kijkt ze op de eettafel met stoelen.
Dat is tijdens ons eten haar favoriete plekje

II. Op een kleed in de kamer, speciaal voor onze hondjes gekocht, staat haar bakje water en er liggen een paar knuffels en…haar vachtje

III. In het woongedeelte onder de bank ligt nog een bedje.
Alles als het allemaal op zn plaats ligt, maar dat doet het natuurlijk niet bij deze tante.
Als we TV kijken of gewoon vóór zitten, dan wil ze op het kussen onder de bank, nou ja dat onder de bank, soms zelfs diep onder de bank, is één van de mogelijkheden.

Soms sleept ze dat naar wat haar op dat moment aanstaat.
Het grote kussen in ander deel vd kamer, bij eettafel dus, laat ze liggen,  maar het vachtje er overheen ligt er bijna altijd naast of waar dan ook.
Maar nu heeft ze sinds kort iets nieuws:
Het vierkante vachtje dat op het kleed ligt, is nu het nieuwste verhuisobject.
Ylva sleept, krabt, trekt dat vachtje tussen alle stoelpoten door ( 24), om met vachtje naast ons te komen liggen.
Dat is immers veel gezelliger dan alleen.

Dus nu vinden we het vachtje daar, waar we het laatst zaten.

Ylva:
Oh? Vinden jullie dat leuk, okay…….

Na de zoveelste poging om Ylva’s nachtbedje …etc…. op te ruimen gaf ik het maar op.
Wel even een foto van gemaakt en…geloof me…niks aan veranderd, niet erger of gekker gemaakt. Wel (vergeefs) geprobeerd de troep weer op te ruimen.

Ylva sleept de laatste tijd veel met haar ligplaatsen. Zowel in de slaapkamer als in de woonkamer haalt ze kussens en kleedjes van hun plaats en sleept ze naar een plaats waar ze flink in de weg liggen.

Eerst leek het een grappig toeval, maar toen we er op gingen letten ging het steeds meer op een methode te lijken. Wat gebeurt er?

Tegen (haar) etenstijd begint Ylva de aandacht van het vrouwtje te trekken. Krijgt ze aandacht dan kijkt ze naar het baasje en dan weer naar het vrouwtje. Dat kan een aantal keren heen en weer gaan. “Baasje, Ylva kon wel honger hebben”. Nu krijgt hij de volle aandacht. Ze maakt nog eens duidelijk wat de bedoeling is. En als baasje overeind komt uit zijn stoel blaft ze eerst de TV af, “bemoei je niet met mijn eten”, om vervolgens naar de keuken te rennen.

Op de bank springen om bij vrouwtje te gaan liggen wordt met het vorderen der jaren moeilijker. Na een aantal mislukte sprongen, die de aandacht trekken gaat ze weer afwissellend naar ons kijken. Wil het vrouwtje haar optillen dan ontwijkt ze, dat is te gevaarlijk. Reageert baasje, dan lukt het opeens in één sprong óf ze stelt zich op om getild te worden naar de bank.
De bank wordt extra aantrekkelijk als ze vrouwtje met de elektrische deken bezig ziet.

Als ze nodig moet (of toeristisch naar buiten wil) net zo’n verhaal, dat begint met krabben aan een deur. Als ze echt nodig moet neemt ze genoegen met de ren, maar anders is het “echt uit” of helemaal niet.