Categorie: lief

Ylva en haar favoriete knuffels.

Hiep hoi, nieuwe voorraad!

Acht nieuwe knuffeltjes ( met piep) voor Ylva.
Eindelijk, want ze waren lang uitverkocht óf waar ik bang voor was, uit de handel.
We hadden er tien besteld, twee worden nageleverd, dus kennelijk hebben we hun hele voorraad opgekocht.
Ylva had een paar weken geleden de laatste gekregen, dus we maakten ons al zorgen.
Ze sjouwt er weliswaar iets minder mee, maar toch liggen er zonder dat wij het merken, weer knuffels naast haar en ‘ s morgens schiet ze langs ons met zo’n puppy knuf die ze uit haar bench heeft gehaald, ( ‘s nachts mee naar bed, overdag bij zich in de kamer).
Ze heeft meerdere andere knuffels, alles met piep, maar die kleintjes kan ze met haar kleine bekje het best hanteren.

Weer eens oefenen

We hebben al een tijd niet met de hondjes geoefend. En dat is te merken, het gaat verre van perfect. Het was toch wel leuk, maar we moeten nodig herhalen.

Wegsturen is altijd moeilijk aan te leren, ze kunnen het allebei goed, maar met 2 hondjes tegelijk gaat het lastiger. ze willen allebei meedoen en dan vooral om de beloninkjes. Het is heel belangrijk om ook op afstand controle over je hond te hebben. De meeste honden komen instinctief eerst naar je toe voordat ze luisteren. Mocht je hond loslopen en er komt een auto aan, of ander gevaar, dan is het heel belangrijk dat ze ook op afstand commando’s opvolgen. We moeten het echt bijhouden.

Zoek en apport (een aantal lapjes, waarvan een deel met geur, die ze moet uitzoeken) ging Ylva nog wel goed af. Kijk maar. Toch was ook dat maanden geleden en al die tijd ook die doekjes niet aangeraakt. Whoopi support want de beloninkjes zijn natuurlijk niet te versmaden. Ze eet er mijn vingers bijna bij op.

Het zondagse eitje

Eén keer in de week krijgen Whoopi en Ylva samen één eitje. meestal geven we dat gekookt, een enkele keer rauw met schaal en al. In de BARF groep wordt rauw met schaal zie: aanbevolen, dat vinden we toch wat eng,.

“Een ei staat bekend als een voedings-powerhouse, vol met eiwitten, vitaminen en mineralen in zowel de dooier als het wit, maar het membraan of eierschaal kunnen zelfs nog meer uit hoogwaardige kwaliteit bestaan die de gezondheid van je hond bevorderen. – thealternativedaily.com“

Hier een beeldverslag 🙂

Eitje in de mixer

Eitje in de bakjes, grootste stukjes schaal hebben we er uit gevist

En eten maar!

 

business as usual en Quin

Vandaag bij onze hondjes, business as usual, wat betekent: zeuren om eten, niet uit willen, blaffen naar alles wat voorbij komt en op het kleed liggen wachten, richting deur kijkend, als het baasje weg is. Oh zo gelukkig als hij weer terug is.
Elke keer als ik van buiten naar binnen kwam, struikelde ik bijna over Whoopi’s voerbakje. Dat had ze heel pontificaal in de deuringang geschoven…honger…honger…
Ylva wou vanmorgen niet eten, dat haalt de krant, dat niet eten was snel over😆

De onderstaande foto’s zijn van ons gast/blog hondje Quin, zie ook: “Quin”

Klein Geen zin om op te staan Hartendief

Modeshow

Het mooie weer vandaag deed ons besluiten de jasjes  van onze teckels maar op te bergen. We hadden het nog even over deze jasjes en die van bevriende teckels. Het leek ons wel aardig om daar een virtuele modeshow van te maken.

Vlo: Chic Schots!

Vlo in Barbour jasje.
Knappe meid hè?

Jet: mooi !

Khan: grappig!

Whoopi: stoer!

Voor het eerst in de sneeuw

Reza en Vlo: functioneel!

Whoopi en Ylva:  niet zo mooi, wel goed!

Dit wollen truitje is eigenlijk van Whoopi, maar Ylva is uit de hare gegroeid. Deze truitjes zijn ideaal bij trainen in een koude hal, buiten waait de wind er door en kunnen ze nat worden. Bij droog, windstil weer kunnen ze ook buiten aan. Dit zit lekkerder dan haar jasjes, die nooit echt passen.

Whoopi en Ylva: Oranjefans!

 

Dat was spannend… word je moe van

Zielige hondjes:

Whoopi draagt een rompertje na sterilisatie.

Ylva nadat ze gebeten was. Ze was gehecht en moest van de hechtingen afblijven. Daarom kreeg ze een rompertje aan. (Foto boven en onder).

 

 

 

Terug van de oppas en over de avonturen van 1 Oktober

Gisteravond hebben we onze hondjes weer opgehaald na drie dagen bij de oppas. Volgens haar is het heel goed gegaan, dat is heel fijn.
We zijn erg blij een oppas dichtbij te hebben, waar de hondjes zich op hun gemak voelen, lief zijn en de oppas weet wat ze doet, zich aan onze richtlijnen houdt en geniet van onze hondjes. Gelukkig ligt Ylva weer gezellig naast me, want hoe goed het ook gaat, ik mis ze als ze weg zijn.

Vanmorgen ging Reinout met de hondjes uit, van verre hoorde ik Ylva gillen…..ze kwamen frontaal in bijna botsing met de bijthond uit de straat en dat was echt tè erg voor Ylva. Thuisgekomen was ze helemaal over de rooie, schudde en beet in kussentjes, dekentjes en beet een dekje kapot. Ik denk dat ze in gedachten tegen die hond te keer ging. We probeerden eerst Bach Bloesem Rescue, maar hebben haar, voor het eerst sinds tijden, toch maar weer een Alprazolam pilletje gegeven.

We hadden vandaag de hele dag vrienden over. Onze hondjes zijn dol op bezoek. Whoopi geniet van aandacht. Ze ging steeds onder de benen van vriend Rob zitten, maar toen dat te weinig effect had, ging ze pontificaal op haar rugje liggen en met haar oogjes rollen, van: zien jullie nu niet hoe schattig ik ben? dit dus ettelijke keren, want het had effect. Ze vindt het heerlijk om dan op haar buikje gekroeld te worden.  Whoopi heeft zoiets van: zonder publiek geen voorstelling, maar mèt publiek hangt ze graag de clown uit. Vroeger meer, ze wordt oud, veel te vroeg, haar staart is ook nog steeds niet goed, arm dier. Toen ze nog jonger was, speelde ze uren lang, met een speeltje onder een kussen of deken (doet ze zelf) en dan met haar pootjes rats rats rats, vooral als dat speeltje een piep had. Haar tong hing uit haar bekje van vermoeidheid maar ze leek niet te kunnen stoppen. Zie ook een filmpje hierover bij de video’s. Nu doet ze dat nog wel maar niet meer zo fanatiek.