Naar de dierenarts

Whoopi is ziek. Blaasontsteking. Dat was wel duidelijk. Gisteren kon ze niet meer lopen. Reinout moest haar dragen bij het uitlaten, ze kon niet meer. Net als de avond ervóór, moest ze elk moment plassen. Als we niet snel genoeg waren, lag het al in huis en keek ze nog heel schuldig ook, arm dier. Afgelopen nacht moest ze meerdere keren naar buiten. Bezorgd natuurlijk. We hadden al een laag  langwerpig  bakje klaar gezet waar vanmorgen urine in opgevangen is. Dat heeft Reinout meteen naar de dierenarts gebracht en we konden om 10.30 terecht met Whoopi. De uitslag: veel rode bloedcellen en ook eiwit in haar urine. Geen koorts, ook gisteren niet.  Whoopi kreeg, zoals verwacht, een injectie antibioticum plus een spuitje met pijnstiller. Verder natuurlijk een antibioticum kuur mee, plus Metacam tegen de pijn.

Dat hielp meteen. Whoopi plast en drinkt nog veel, maar is een stuk rustiger. Pfff wat kun je bezorgd zijn om zo’n hondje.

We hadden een afspraak met vrienden voor een High Tea in Baarn. Een vuilniszak om Whoopi’s benchkussen en handdoeken mee. Ook voor Ylva, voor geval ze moest overgeven, maar alles ging goed. De High Tea was in kasteel Baarn. Er waren heel veel wandelaars met honden en ook 2 grote honden bij het tafeltje naast ons…dus spitsroeden lopen, maar….ze zijn heel rustig geweest. Ylva heeft de hele middag geslapen in de buggy, we hadden jassen over de duwstang gehangen, zodat ze die honden niet steeds hoefde te zien. Whoopi zat onder de tafel om haar regelmatig uit te kunnen laten, maar ook dat gaat steeds beter. Vanavond zelfs nog maar 2 keer. Voor we gaan slapen nog een keertje en dan hoop ik dat we allemaal door kunnen slapen.

Wie weet, maken we binnenkort wel weer een filmpje van haar.

 

 

Vervolg Whoopi

Afgelopen nacht moest Whoopi twee keer naar buiten om te plassen. Fijn dat we beneden slapen en een ren aan de slaapkamer grenst.

Vandaag heeft Whoopi weer veel meer nog dan normaal geplast. We zijn een uurtje of twee weggeweest, intussen had ze in huis geplast. Haar neusje was warm en droog, nu toch weer vochtig. Haar temperatuur is 38°, dat is keurig. Als we thuis zijn, wil ze steeds uit.
We houden het in de gaten. Zijn wij nu overbezorgd, of is er echt wat mis? Omdat ze geen koorts heeft denk ik niet dat ze blaasontsteking heeft, maar we houden het in de gaten. De dierenarts is vlot met antibiotica. Wij zijn er wat terughoudender in, echt alleen maar wanneer het zeker nodig is.

Wat nu weer met Whoopi

Whoopi heeft óf een blaasontsteking, óf ze wordt dement.
Ze begon vanavond steeds aan de deur te krabben. Bijna elke 5 minuten. We dachten dat het aandacht trekken was, omdat ze dat ook doet als ze haar Dentastix wil. Maar ook daarná bleef ze doorgaan en wou echt elke keer uit en deed dan ook een plasje. Op zich is dat bij Whoopi niet vreemd als ze eenmaal buiten is, wel dat ze steeds uit wil. Overdag was ze veel in de tuin geweest, misschien heeft ze daar ook steeds moeten plassen. Er lag ook een plasje bij de voordeur toen we haar kennelijk niet vlug genoeg uitlieten.Ik hoop dat ze vannacht doorslaapt en het morgen over is. Maar zonet, (0.30 uur) dronk ze nog flink. Ik moet opletten of ze meer drinkt dan anders. Hoeveelheid meten wordt lastig met 2 hondjes in huis.

Spelletjes

Ylva laat graag zien wat ze kan.

Op het commando “OM” rent ze om een aangewezen doel. Dat kan van alles zijn, een boom in het bos, een vuilnisbak op het strand etc.

Op het commando “CIRCUS” springt ze op een krukje. Als ze ook om datzelfde krukje “OM” moet, ontstaat verwarring.

Op oudere leeftijd heeft Whoopi ook nog “OM” geleerd, met hulp van Ylva. Want Whoopi doet alles voor een beloning. Maar het zit niet zo vast in haar systeem als wat ze jong heeft geleerd.

dagje uit

Gisteren was heftig voor onze Takkies. ‘sMorgens de hulp, dat is emotie, opwinding en …beloninkjes (zie ook: Ontvangstcomité ).

Daarna gingen we even  naar een vriendin in Elburg. De zon scheen, ze moesten dus uit de auto op schaduwplekje in haar mooie tuin, bijna een sprookje, zo niet, echter, voor onze Takkies. Ze werden op een prachtig plekje in de schaduw gezet in de meegenomen ren met daarin ook hun benchjes. Ylva nam het zoals het was, Whoopi daarentegen was bijna hysterisch, probeerde uit de ren te springen en toen wij binnen waren bleef ze ons vanuit haar ren beloeren. Ze kon ons net zien zitten als wij even omhoog keken. Pfff wat maakte ze een drama.

Daarna gingen we naar Zwolle, eerst een parkeergarage, dat kennen ze. Daar kregen ze hun brokjes, ook prima. De buggy werd in elkaar gezet, met als mooie bijkomstigheid dat wij al onze spullen in de buggy konden zetten. De hondjes lopend mee, pal achter Reinout aan, stijf tegen elkaar.

In het restaurant waar we besproken hadden, keken ze wat bedenkelijk, maar we beloofden ze netjes in de buggy te zetten. We hadden vergeten te vragen of de hondjes welkom waren.

Zonder protest lieten de hondjes zich in de buggy zetten. We zaten gelukkig helemaal achterin de ruimte en in de buggy kunnen ze om zich heen kijken, geen kik dus. Maar…toen kwam onze kleindochter waar we mee afgesproken hadden. Weer grote opwinding: jou kennen we, jij bent lief….

Door alle opwinding dronken ze bijna een hele bak water samen leeg, jammer dat we dat niet gefilmd hebben. Ze hadden water gehad, dus meer stress drinken?

Whoopi heeft net zo lang zitten wurmen tot ze losgemaakt werd en over mij heen direct bij kleindochter op schoot kon. Daar was ze echt gelukkig, helemaal relaxed. Onder het eten moest ze van schoot, maar kon niet terug in de bench. Ylva had van de gelegenheid gebruik gemaakt om heerlijk midden in de buggybench opgerold te gaan slapen.

We waren op tijd weer thuis om nog net de strafschoppen mee te maken aan het eind van de wedstrijd  tussen Denemarken en Oostenrijk, om daarna de hele wedstrijd van NL tegen Engeland te zien. Wat een mooi eind van een drukke maar gezellige dag.

Vandaag een rustig dagje.