We hebben weinig nieuws.
Alles gaat z’n gangetje, Ylva is lief, meestal rustig.
Ze heeft speeltjes die ergens slingerden en waar ze niet meer naar omkeek, opnieuw ontdekt.
De enige knuffels die haar interesseren zijn met piep of ander geluidje. Dus kreeg ze altijd iets met piep.
Na haar baarmoeder operatie had ze geen belangstelling meer voor haar speeltjes tot voor kort. Ze speelt, bij buien, weer.
Nu ligt ze op de bank, met een knuffel in de buurt, te slapen.
Ze kan ook weer een tijdje alleen thuis zijn. Meestal wordt ze wakker als we binnenkomen, soms staat ze te trappelen bij de deur, één en al opwinding en blijdschap.
Hoe langer we weg waren, hoe rustiger ze is als we thuiskomen.
Dan lag ze te slapen.
Datzelfde hoorde ik van dochter over haar teckels.
Ga je even een boodschap doen, dan breken ze bijna de tent af van blijdschap als je terugkomt.
Ben je een paar uur weg, dan worden ze pas wakker als je binnenkomt.