(Dit verhaal heeft een tijd geleden in “de Dashond” gestaan.)
Ylva is heel erg aangevallen en gebeten door de agressieve hond uit onze de straat. We zijn allebei totaal van streek geweest en nog…..
Alle zo moeizaam opgebouwde vertrouwen in andere honden is wellicht te niet gedaan. We kunnen weer van voren af aan beginnen. Dachten we……..
Reinout was met Ylva, aangelijnd, op weg naar huis en zag die man met hond onze straat uitkomen en met hond aangelijnd oversteken. Reinout wachtte tot ze uit zicht waren waarna hij naar huis liep. Net toen hij onze straat in liep, kwam die hond, zonder riem en baas, de straat in gerend en vloog op Ylva af. Die hond heeft Ylva gebeten en als een prooi heen en weer geschud.
Gelukkig heeft die hond Ylva van achteren gepakt. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als hij haar bij de hals had gegrepen.
Ylva gilde de hele straat bij elkaar.
Bij thuiskomst snikte ze nog een hele tijd na. We hebben haar Bach Bloesem Rescue druppels gegeven. Dat hebben we altijd in huis voor dit soort situaties.
We zijn meteen met haar naar de dierenarts gegaan. Ylva is gehecht en kreeg een antibioticum injectie en een pillenkuur mee.
We laten de hondjes nu ver van huis uit en verder maar in de tuin. Ylva wou de eerste tijd helemaal niet bewegen, waarschijnlijk van de pijn en schrik. Ze verstopte zich ook steeds áls ze al bewoog. Dus wéér naar de dierenarts..
Nu loopt ze op pijnstillers. Onder andere het schudden zou de oorzaak zijn van de pijn volgens de dierenarts.
Ze kreeg een injectie tegen de pijn en Metacam (pijnstiller) mee.
Zó zielig. De eerste dagen durfde ze ook niet te poepen.
Een ander klein hondje van mensen uit onze straat is door diezelfde hond bijna doodgebeten in hun eigen tuin.
Whoopi is ook al meerdere keren aangevallen door dat beest, ook op onze eigen oprit. Gelukkig niet doorgebeten.
Natuurlijk hebben we nu de politie erbij gehaald, omdat de eigenaar van deze hond niet voor rede vatbaar is.
Hij moet in ieder geval de dierenarts rekeningen betalen en zijn hond aanlijnen.
We zijn nu een kleine week verder en we hebben Ylva, ver van huis, toch weer gewoon met andere honden in aanraking gebracht. Dat dappere hondje van ons houdt zich goed.
Naar sommige honden blaft ze wel, vooral naar honden met een hoog gedragen staart, maar ze negeert er ook, die tegen haar blaffen.
We zijn optimistisch dat het goed komt met haar, maar uit ervaring weten we dat ze een hond die haar aangevallen heeft, niet vergeeft.
Een geheugen als een olifant. En dat in zo’n klein koppie.
Wat zijn we ontzettend dol op ons lieve dappere hondje.