We hebben een nieuwe gast op ons blog: Quin, een ruwhaar reutje. De eigenaar van Quin had daarvoor een pup Ziggy, die maar tien maanden oud is geworden.
Van nu af aan zullen we ook over hem af en toe een verhaaltje en/of foto plaatsen. Het laatste nieuws over Quin: hij is net getrimd.
Voor de trim
Na de trim
Zijn vrouwtje vertelt: “Teckel steelt hart!
Teckel Ollie van mijn schoondochter was de eerste teckel die ik leerde kennen. Ik heb vrij vaak op hem gepast tijdens vakanties en weekendjes. Het duurde niet lang voor hij mijn hart gestolen had, zo’n leuk, grappig en eigenwijs hondje. Het was altijd een feest als hij kwam, heerlijk wandelen, want dat kon hij als de beste. Uren per dag waren we onderweg.
Ollie kon er niet zo best tegen als hij alleen gelaten werd hoewel dat zelden gebeurde.
Een enkele keer dat het wel gebeurde, nam hij “wraak”. Kussens waren dan het doelwit dat hij vernielde. Toch wist hij het zo te brengen dat ik nooit boos op hem werd, niet slim natuurlijk, want hij wist dat hij niets te duchten had. Ollie kreeg artrose in een rugwerveltje toen hij 8 jaar oud was. Hij liep met een bolle tug om de pijn te verzachten, maar heel lang heeft het toen niet meer geduurd. Binnen een paar maanden moest mijn schoondochter hem laten inslapen omdat Ollie op een gegeven moment verlamd raakte. Zijn laatste dag bracht Ollie bij ons door totdat mijn schoondochter uit haar werk kwam en met hem naar de dierenarts kon. Vreselijk was dat, ik miste hem zo erg dat ik besloot zelf een teckeltje te nemen. Het werd Ziggy, een roodharig reutje bij dezelfde fokker gekocht als waar Ylva vandaan komt. Eigenlijk van het begin af aan was Ziggy een probleem hondje. Hij had een vreemd soort aanvallen waarbij hij niet bij kennis leek te zijn. Ook “kantelde” hij, viel op één zijde totdat ik hem weer op zijn pootjes kreeg. Later bleek na onderzoek dat Ziggy spinale ataxie had. Een aandoening aan de kleine hersenen. Dit uitte zich door uitval aan 1 achterpootje, het “kantelen” en de aanvallen waarbij hij niet bij kennis leek te zijn. Het voortdurend zorgelijke gevoel werd hard bevestigd toen Ziggy tijdens een wandeling weer kantelde en een hartverlamming kreeg, 10,5 maand oud. Een vreselijke ervaring.
Nadat Ziggy gestorven was, kon ik erg moeilijk aan het gemis wennen. Het was een verdrietige tijd en mijn man zocht en vond een ander roodharig reutje.
Het werd Quin, hij heeft een Ierse jongensnaam waarvan de betekenis “sterk” is. Zo dwingen we het geluk af hoop ik.
Quin is een schatje uit duizenden. Erg aanhankelijk, hij zit graag bij 1 van ons op schoot om naar buiten te kunnen kijken.
“