Vandaag waren we met Ylva bij de dierenarts.
Bij aankomst op de parkeerplaats, was het al mis.
Ik deed de achterklep van de auto open, waarachter Ylva comfortabel in haar benchje lag, op haar heerlijke kussen en knuffel naast zich.
Madame wou NIET uit de bench.
Jammer voor haar dat ze altijd verliest…..Dus Ylva aan de lijn, al tegenstribbelend mee naar binnen.
Vast ritueel was altijd dat ze in de wachtkamer meteen op de grote weegschaal ging staan. Nu echter was de weegschaal verplaatst verder de wachtkamer in, dus beetje overtuigen, dan korte metten, hup.
In de spreekkamer moest baasje haar vasthouden op de behandeltafel, ik kreeg het niet klaar.
Alles was goed, tandjes nagekeken ook goed.( de tandarts was er).
Ikzelf krijg het nooit voor elkaar om in haar bekje te kijken, sinds een vorige tandarts haar halve gebitje getrokken had.
Bij de prik gaf ze geen kik en de snoepjes liet de dame zich goed smaken.
Dus dat is weer klaar, zij een prik rijker wij in de €80,00 armer, tsja….
Grappig is dat Ylva genoot van alle ( piepkleine) snoepjes die op de balie staan.
Whoopi nam NIKS tot we weer buiten waren.
We kunnen dus veilig naar Spanje, want de laatste keer was te lang geleden en daarom een nieuwe rabies enting. De enige die we nog geven, zolang het niet echte noodzaak is.
De dierenarts waarschuwde nog wel tegen zandvliegjes bij schemer, maar we hielden onze hondjes in schemertijd altijd binnen en dat zijn we ook nu van plan, sowieso zal het in de winter minder riskant zijn, zei ze.
Ylva ging heel wat blijer weg dan hoe ze binnenkwam, maar wel moest ze, ( zoals elke keer) weer een grote plas in het gras doen bij het terrein van de praktijk.
De spanning moest er even uit🥰
Voor eventuele ongelukjes onderweg ook nog even naar de dierenwinkel vlakbij voor een reservekussen.
Wat een verschil met de dierenartspraktijk….
Hier rent ze strak aan de lijn recht toe, recht aan naar de winkel om alle heerlijks te besnuffelen ( dat wat laag ligt).
Helaas..geen foto’s, vergeten…toch ook voor baasje en vrouwtje nog beetje spannend?