Reinout had, als jongen een tante: Tante Lien.
Tante Lien had een teckel, die heette Greetje, reu of teef maakte niet uit en elke volgende teckel heette……Greetje.
Als Greetje eten kreeg, werd ze door tante op de arm genomen, pootjes omhoog, net als een baby werd Greetje gevoerd met een lepeltje.
Ze woonden in Den Haag en daar reden toen al trams. Als tante Lien uit ging dan ging ze met de tram en zei dan tegen Greetje: Ga je mee in de temtem?
Greetje droeg eigengebreide truitjes…..
Reinout had de eer, dat als tante op bezoek kwam met Greetje uit te mogen, want hij hield immers zoveel van honden.Nou ja hij werd er met haar/hem op uitgestuurd, truitje aan.
Maar…..dat truitje haakte aan een spijker en het truitje werd al verder lopend spontaan uitgehaald, het werd dus steeds korter…….de draad aan de spijker steeds langer.
De jonge Reinout beloofde zichzelf om nooit van zijn leven ooit een teckel te willen, sterker nog, hij had een gruwelijke hekel aan teckels😆.
Nu hebben we twee teckels, ongelooflijk, want ik moest die “worsten” ook niet.
Toen één van de dochters een teckeltje nam, waren we op slag verliefd en binnen een jaar hadden wij ook een pup uit dezelfde kennel: Whoopi. Een ruwhaar dwergje, een schatje.
Maaar……Whoopi wou niet lopen, dus op de arm mee, dan op het verste punt op de grond waarop ze met een noodgang terug naar huis liep.
Nu hebben we Ylva erbij, ons gestoorde Kaninchen. Ook zij heeft kuren bij het uitlaten.
We waren varen.
Vanaf een landje in het Tjeukemeer
wilden we naar Steenwijk. Daarom moesten we een beetje op tijd weg om niet de kans te lopen dat in Steenwijk alle plaatsen bezet zouden zijn.
Nog gauw even de hondjes uitlaten, wát een ramp weer.
Die lastpakken waren niet in beweging te krijgen, Ylva ging door het gras rollen, Whoopi zette de rem er op.
Whoopi zielig met haar rechter voorpootje omhoog, van oooh ik heb zeer pootje.
Tuigje gecontroleerd, pootje, voetzooltje, en inderdaad haar klauwtje zat vastgekleefd aan poothaartjes, dus dat losgemaakt en ik ontdekte dat dat klauwtje wel wat lang was.
Lopen was er nog steeds niet bij.
Dus ik ging maar mee, hoewel het plan was dat ik in tijd de boot op zou ruimen en vaarklaar maken.
Reinout voorop met de vuilnis, flink de sokken er in en…óf ze liepen…hard achter hem aan, de “ettertjes”.
Met de hondjes in Steenwijk.
Nadat we aangelegd hadden in Steenwijk, wilden we een schaduwterrasje pakken, want het was benauwd warm.
Gelukkig hadden we dit keer de buggy niet vergeten…..de riempjes wel, haha.
We hadden wel de tuigjes mee met de lange rollijnen.
Die tuigjes vond Reinout veel te warm voor dit weer. Omdat het asfalt te heet is, met de teckels in de buggy naar de stad, zo’n klein kwartiertje, hooguit, lopen.
Onderweg kwamen we langs een dierenspeciaalzaak.
Daar na lang zoeken, lastig kiezen, halsbandjes gekocht.
We vroegen ze naar dieetvoeding, waarop de zeer vriendelijke verkoopster ons aanraadde om even bij de dierenarts aan de overkant te vragen…haha, echt niet.
Laat die goeie man nu net door de winkel lopen en door de verkoopster geroepen worden, o jeee, we hebben geen vertrouwen in de meeste dierenartsen.
Hij vroeg al meteen “waarom geen granen?” Ik had een zeer overtuigend antwoord: “ omdat ik geen granen wil”. Meteen einde discussie…….
Hij had wel Royal Canin, ook wel……en…..dat….
Maar of dat granenvrij was, wist hij niet want hij is geen voedingsdeskundige zei hij.
Gelukkig gaf hij toch een goede tip, die wij nog niet geprobeerd hebben, nl naar de diergeneeskundige faculteit bellen, waar ook voedingsspecialisten zitten.
Dat zou ik doen, maar nee, dat moeten we Froukje Seip zelf laten doen….ze willen toch meer informatie van de eigen dierenarts.
Nou ja, maar een mail sturen naar Froukje dus.
We hebben wat KVV worstjes
gekocht en een paar pakjes van Renske, lam en kip, gemakkelijk voor aan boord. 
De teckel die met foto op de verpakking staat is een foto van één van hun eigen teckels, de eigenaar van Renske heeft volgens de verkoopster teckels.
Maar al pratend over het weer en het hete asfalt, vertelde deze verkoopster ook nog dat er spuitbussen voor de voetzooltjes van honden bestaan, tegen heet asfalt, maar dat werkt ook tegen sneeuw en zout.
Ik dacht dat ze een grapje maakte, ons misschien wat tuttelig vond, maar nee hoor daar kwam ze al met een spuitfles….ook maar gekocht dus….
Daarna, ontdekte Reinout een hele plank Puur Natuur. Onze eigen dierenwinkel verkoopt niets biologisch. We hebben dus ook maar meteen een nieuw flesje Pseudo Pregnancy voor Ylva gekocht.
Einde verhaal? Nee, want toen bleek een andere verkoopster een soort van dierenarts assistente te zijn. Zij nam ons mee naar een behandelkamer en heeft van beide hondjes de klauwtjes geknipt, service van de zaak.
We hebben ze dus behoorlijk bezig gehouden, maar ook voor €50,00 gekocht in deze leuke winkel.
Daarna konden we eindelijk, met hondjes in de buggy, een schaduwterrasje opzoeken.
Eenmaal terug op de boot schoot Ylva weer helemaal in de stress en Whoopi ging lekker liggen slapen,
