Vanmorgen kregen we bezoek. Dochter met man en hun twee teckels.
We hebben een simpele afzetting tegen het weglopen van onze hondjes bij de voordeur. Omdat het zo’n gedoe is om steeds over dat hekje te stappen, zei ik dat even weg te zetten.
Daarna de gebruikelijke drukte, hondjes eerst laten plassen, begroeten, Ylva gauw in de ren….geen erg in Whoopi gehad.
Ik zei: “daar is Wendy”, dus liep Whoopi blij richting Wendy, maar ik zei daar achteraan…”en Reza”, Whoopi zette zich meteen schrap, meer weet ik niet want ik ging naar buiten. Daarna merkte Reinout dat Whoopi weg was.
Alles afgezocht, eerst binnen, want niemand van ons had haar buiten gezien, ook was Wendy niet door haar begroet, dat is raar.
Pfff, schrik, roepen, zoeken, Whoopi was echt weg.
Een tijd later zag ik haar een eind verder midden in onze straat staan. Ze kwam niet toen ik haar riep, pas toen Wendy haar riep kwam ze aan gehobbeld.
Wat een geluk dat er weinig verkeer in onze straat is, maar er wordt, vooral door de jongeren, wel veel te hard gereden.
Vanmiddag tot halverwege de avond waren de hondjes bij de oppas, ze hadden zich keurig gedragen, Whoopi had niet in huis geplast.
Vanaf vrijdagmiddag ben ik geobsedeerd door de ziekte van Cushing.
Ik lees er zoveel mogelijk over maar neem niet meer op. Dus even rust.
Ik begreep ook dat de pillen tegen de symptomen erg duur zijn en precies ingesteld moeten worden, plus regelmatige controle. Die pillen schijnen erg duur te zijn. Wat ik begrijp ook nogal heftig, maar op blogs lees ik dat dit wel het beste helpt. Sommigen combineren nog met biologische medicijnen van “de Dierendokter”