Ons teckeltje wordt nu toch echt oud.
Er valt weinig nieuws over haar te vertellen, maar…soms…bedenkt ze toch weer iets nieuws.
Ylva is in de verhuismodus.
Ze heeft meerdere plekjes in de kamer:
I. een kussen, met vachtje er overheen….daarvandaan kijkt ze op de eettafel met stoelen.
Dat is tijdens ons eten haar favoriete plekje
II. Op een kleed in de kamer, speciaal voor onze hondjes gekocht, staat haar bakje water en er liggen een paar knuffels en…haar vachtje
III. In het woongedeelte onder de bank ligt nog een bedje.
Alles als het allemaal op zn plaats ligt, maar dat doet het natuurlijk niet bij deze tante.
Als we TV kijken of gewoon vóór zitten, dan wil ze op het kussen onder de bank, nou ja dat onder de bank, soms zelfs diep onder de bank, is één van de mogelijkheden.
Soms sleept ze dat naar wat haar op dat moment aanstaat.
Het grote kussen in ander deel vd kamer, bij eettafel dus, laat ze liggen, maar het vachtje er overheen ligt er bijna altijd naast of waar dan ook.
Maar nu heeft ze sinds kort iets nieuws:
Het vierkante vachtje dat op het kleed ligt, is nu het nieuwste verhuisobject.
Ylva sleept, krabt, trekt dat vachtje tussen alle stoelpoten door ( 24), om met vachtje naast ons te komen liggen.
Dat is immers veel gezelliger dan alleen.
Dus nu vinden we het vachtje daar, waar we het laatst zaten.
