We zijn de laatste paar dagen dagjes weg met de boot, zo ook vandaag.
We liggen aan een eilandje in het Tjeukemeer, heerlijk relaxed.
Toen Whoopi aan boord werd gezet, ontdekte ze een rubberballetje.
Door al het heen en weer gedoe, vakantie, naar de oppas, kamer schoonmaken, realiseer ik me dat er ook al een tijdje geen balletje voor haar in de kamer lag.
Dus…met het enthousiasme van een 12 jarige, schoot Whoopi op het balletje af, opgooien, vangen, naar mij toe brengen etc. Genieten…totdat Ylva aan boord kwam die meestal spelbreker is.
Zelf kan ze niet spelen, heeft ze, in die 5 maand bij haar fokker in een hok, nooit geleerd.
Whoopi speelde graag en veel.
Eenmaal varend, kreeg Whoopi het voor elkaar om met bal, bij baasje op schoot te mogen, veilig voor het Ylva”monster”😆
Aangekomen op ons landje, mochten de hondjes van mij vrij rondlopen, ze kunnen nergens heen en het leek er op dat op de andere boten geen honden waren.
Zó genieten om Ylva dan te zien rennen, blij en onbevangen…tot….er een grote zwarte hond aan kwam.
Doodsangsten hebben we uitgestaan voor haar. Ylva rende er nl behoorlijk agressief op af en bleef maar om die hond heen rennen, aanvallen, grommen en blaffen.
Ik zag die hond al gaan borstelen. ( vachthaar omhoog).
Reinout raakte in paniek omdat hij Ylva niet te pakken kreeg. Zelfs het rammelen met brokjes hielp niet.
Eindelijk had hij haar en kreeg de grote hond een beloninkje aangereikt vanaf de boot, waarvoor hij best ver wou reiken.
Gelukkig was zijn bazin lakoniek. Vaak beginnen mensen meteen al tegen ons te schreeuwen, vandaar ook het gele lintje, maar ja los zonder halsband of riem draagt ze natuurlijk geen lintje.
Wat hebben we hier nu van geleerd?
Er zou volgens “kenners” niets gebeuren als twee honden loslopen. Mensen ergerden zich vaak aan ons dat we Ylva strak houden bij confrontatie met andere honden.
Het tegendeel is weer eens gebleken. Dat weten we nu.
Wat zijn wij die hond dankbaar dat hij niets terug deed, want met die grote bek was Ylva een eenhaps-brok geweest.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het nóóit goed zal gaan…….
Dit schreef ik een paar uur geleden.
Intussen hadden we nieuwe buren gekregen, verder niet op gelet.
We gingen nog een wandeling maken over het eiland, naar het strand en terug naar de boot, hondjes aan de lange lijn, lekker veilig, dachten we.
Komt daar opeens uit de boot van de buren een nog grotere zwarte hond dan van de eerdere rel, die beduidend minder vriendelijk was. Paniek zowel bij Ylva, want die hond kwam recht op haar af, als ook bij ons. Ik wist zeker…dit gaat mis.
Maar..wat een geluk, die hond raakte verstrikt in de lange lijn van Ylva met alle vier poten, we konden daardoor Ylva grijpen.
Pffff wat een schrik, dit had verkeerd af kunnen lopen. Meteen kwam de eigenaar vd hond er aan die in gebrekkig Engels vroeg of zijn hond gebeten had. Hem uitgelegd dat Ylva doodsbang is voor grote zwarte honden, omdat zo’n hond haar ooit had gebeten.
Deze mensen weten nu dat hun hond zomaar van boord kan springen. Het waren buitenlanders met vermoedelijk een huurboot.
Ylva is weer eens door het oog van de naald gegaan en zal een volgende keer nog angstiger en dus feller reageren.