teckelblog

Met deze foto’s van Khan is de hele roedel voorgesteld.

Het zijn Reza, Khan, Whoopi, Vlo, Ylva en Jet, in volgorde van leeftijd.

Whoopi heeft een heel eigen spelletje:

Ze kan hier uren mee doorgaan, tot ze helemaal uitgeteld is.

Het was vannacht rotweer, wind, stortbuien en onweer.Maar vanmorgen scheen de zon. Daar moest Ylva van genieten. Net buiten de schuifdeur en de knuffel vlakbij.

met knuffel in de zon (1)

Ylva is  thuis en heeft meteen weer stress.
Het is opvallend: elke keer als we van huis zijn is lijkt Ylva veel verdraagzamer naar de meeste honden. Het moet niet iemand op een fiets zijn met een zwarte hond naast zich, maar veel honden negeert ze en sommige hondjes  lijkt ze zelfs leuk te vinden, dit alles zeer tot ons genoegen .
Vanmiddag zijn we thuisgekomen na 6 uur varen van Leeuwarden naar huis. Één stop onderweg om de hondjes uit te laten. Geen enkel probleem, ze zijn onderweg superlief, gemakkelijk en rustig. Gek is dat zo gauw we bijna thuis zijn, ze dat lijken te voelen en onrustig worden, maar niet hinderlijk. Meer van: er gaat iets gebeuren.
Thuis gekomen worden ze meteen uitgelaten. Buiten ruikt Ylva “de hond” en ik hoorde haar weer een paar straten ver blaffen, zo’ n jankgeluid.
Die hond komt ettelijke keren langs ons huis, plast altijd vlak voor ons huis op de graskant aan de overkant, dus onze hondjes worden meteen bij het uitlaten al met die hond geconfronteerd en schieten in de stress.  Het was een tijdje rustig, later kwamen we er achter dat “de hond” toen op vakantie was.
Ylva raakt bij elke hond uit onze straat die langs komt van streek, zo ook van 2 bully’s een grote en een kleintje. Onderweg kwamen we op een haven ook bully’s tegen…niets aan de hand.
Wat is het toch erg dat dit toch al zo getraumatiseerde hondje tig keer per dag, elke dag opnieuw, totaal van streek raakt door de hond uit de straat die haar zo gebeten heeft.

Whoopi heeft de laatste pillen antibioticum op. Nu maar hopen dat de blaasontsteking helemaal over is. Pijnstillers gaven we al niet meer.

We  liggen aan de Prinsentuin in Leeuwarden. In  het  mooie park is een stuk losloopgebied voor honden. We geven toch maar de voorkeur aan de flexband. Die hebben ze op de foto nog niet aan.

Het gras is gemaaid, de hele boot ligt vol met naar binnen  gelopen gras.

vandaag was het  mooi weer, dus met hondjes en buggy de stad in. Natuurlijk gaan we dan ook naar  een terras. De hondjes in de buggy, dan kunnen ze alles goed zien en lopen niet (in de) weg. De och’s en aach’s van bediening en andere gasten waren niet van de lucht, totdat…. Ylva duiven ontdekte en luidruchtig werd. Wij moesten voortijdig het terras verlaten om geen stoorzender meer te zijn.

Het filmpje van gisteren toegevoegd aan het bericht van gisteren.

Vandaag (15 augustus) hebben we gevaren, de hondjes hebben niks vermeldenswaards beleefd.

Vandaag voeren we van Akkrum naar de Alde Feanen. Mooie route, prachtig natuurgebied. We  waren niet de enige met hond(en) aan de kant.

Er kwam een mevrouw met een kooiker ons tegemoet. Natuurlijk houden we dan Ylva, die los liep, extra in de gaten. Zoals we gewend zijn riep deze mevrouw: “hij doet niks”. Dus weer dezelfde discussie: Uw hond misschien niet, maar wij weten niet hoe zij reageert. En ja hoor, Ylva keft, de nog jonge kooiker komt enthousiast op Ylva af, die er gillend van door gaat, We raken aan de praat met de bazin en intussen maken de honden ook voorzichtig kennis. Op het laatst ging het zowaar heel goed, zie foto.

Het was warm vond Ylva ook.

Ons zitje met parasol

En onze hoofdrolspelers in het gras

Ook in de Feanen begon Ylva te grazen.

 

 

 

Gisteren hebben we de gok gewaagd en zijn weer gaan varen. Vandaag slecht weer.

De hondjes zijn supergemakkelijk aan boord. Zogauw de motor gestart is en we varen, gaat Whoopi bij Reinout op schoot en kan vanaf haar hoge postie meekijken naar buiten.

Ylva gaat slapen.

Ylva en Whoopi  “after sailing”

We zeiden net tegen elkaar dat we voor de hondjes nu een hele apotheek mee hebben, meer dan voor onszelf: Ylva krijgt Fluoxetine, ( Prozac), allebei krijgen ze zalmolie door hun eten. Whoopi krijgt  Amoxicline en Metacam.

Baasje komt terug

Wat zijn antibiotica  (Whoopi krijgt Clavaseptin), toch een zegen voor mens en dier. Whoopi knapte zienderogen op van een zielig hoopje hond tot weer haar eigen ik.

Ze plast weer als anders, lijkt geen pijn meer te hebben, maar ze krijgt nog wel Metacam. ( alleen voor het slapen gaan). Vanmorgen om 7 uur moest ze pas weer plassen. Dus vroeger dan anders, maar ze heeft het toch 7 uur op kunnen houden.

Als we met Whoopi naar de dierenarts gaan, dan stapt ze echt elke keer, hoe bang ze ook is, meteen op de weegschaal. Dat moest ze al vanaf pup en dat is kennelijk zo ingeprent dat dit een vaste reactie is. Zelfs gisteren zo ziek als ze was. Zo zie je maar hoe belangrijk die inprentingsfase is. Ylva doet het niet. Die moet je er nog steeds elke keer opzetten.